Budowa i działanie sprzęgła ciernego jednotarczowego.
Sprzęgło jednotarczowe jest najbardziej rozpowszechnionym typem sprzęgła. Zasada działania jego jest następująca: Na końcu wału korbowego zamocowane jest koło zamachowe, do którego za pomocą śrub jest przykręcona pokrywa sprzęgła. Wielowpustowy wałek sprzęgłowy ułożyskowany jest jednym końcem w wale korbowym silnika, a drugim w skrzyni biegów. Na wielowypustową część wałka nasunięta jest tarcza sprzęgłowa wyłożona z obu stron okładziną cierną dla zwiększenia tarcia. Tarcza sprzęgłowa ma ruch postępowy po wałku, a ruch obrotowy wraz z nim. Nacisk na tarczę sprzęgłową wywiera tarcza (pierścień) dociskowa obracająca się wraz z pokrywą sprzęgła, a odpychana od niej kilku sprężynami umieszczonymi w gniazdach na obudowie pokrywy. Tarcza sprzęgłowa, stale ściśnięta między kołem zamachowym a tarczą dociskową, przekazuje na zasadzie tarcia ruch obrotowy z koła zamachowego na wałek sprzęgłowy, następnie do skrzyni biegów i dalszych mechanizmów napędowych samochodu. Wyłączanie sprzęgła odbywa się przez naciśnięcie pedału, który za pomocą widełek i łożyska oporowego odciąga tarczę dociskową, zwalniając tym samym tarczę sprzęgłową.
Chcąc włączyć sprzęgło, trzeba zdjąć nogę z pedału. Przy zwalnianiu pedału sprężyny dociskowe w pokrywie sprzęgła rozprężając się naciskają na tarczę dociskową i popychają ją w głąb koła zamachowego, a ta z kolei dociska tarczę sprzęgłową do koła zamachowego. Należy uważać, aby przy ruszaniu samochodem z miejsca powoli zdejmować stopę z pedału sprzęgła, co pozwoli na powolne i stopniowe dociskanie nieruchomej tarczy sprzęgłowej do wirującego koła zamachowego, a tym samym płynne ruszenie z miejsca.