Sprzęgło hydrokinetyczne. W wielu współczesnych samochodach stosuje się sprzęgła hydrokinetyczne, przekazujące napęd tylko wskutek naporów cieczy, a więc bez mechanicznego połączenia elementu napędzającego z elementem napędzanym. W sprzęgło takie wyposażony jest m. in. samochód ZIM. Zasada działania sprzęgła hydrokinetycznego: na wale korbowym silnika osadzony jest wirnik w kształcie pierścienia, zaopatrzony w proste promieniowo rozmieszczone łopatki, zwany pompą. Podobny wirnik, zwany turbiną, osadzony jest na wałku napędzanym (sprzęgłowym). Oba wirniki wbudowane są naprzeciw siebie i szczelnie zamknięte w obudowie wypełnionej w 85-90% lekkim olejem mineralnym, mieszaniną oleju silnikowego z naftą (około 95% nafty) lub olejem roślinnym.
Podczas pracy silnika pompa obraca się i ciecz znajdująca się pomiędzy jej łopatkami pod wpływem sił odśrodkowych jest odrzucana na łopatki turbiny i wywiera na nie napór zmuszający turbinę do obracania się w ślad za pompą. Sprzęgło zaczyna przenosić napęd dopiero wówczas, gdy napór cieczy jest dostatecznie silny, czyli przy około 600 obr/min pompy.