Kontrola magazynowania węgla i pomiary temperatury. W ciągu pierwszych 3 miesięcy od chwili zmagazynowania nowej dostawy węgla konieczne jest codzienne przeprowadzanie obserwacji zwałów i oznaczanie miejsc, w których zauważono objawy samo zagrzania się węgla. Objawami tymi są: charakterystyczny zapach, naloty popiołu i siarki, wydobywanie się na powierzchni zwałów paty wodnej lub wilgotnych plam, które znikają pod wpływem słońca, szybkie wysychanie w punktach ewentualnego samo zagrzania wody opadowej (topnienie śniegu). Niezależnie od tego należy przeprowadzać pomiary temperatury zwałów paliwa: po upływie 2 tygodni od chwili rozpoczęcia składowania do 3 miesięcy po zakończeniu składowania — raz na 3 dni, po upływie 3 miesięcy od chwili ostatniego złożenia węgla — raz na tydzień, po upływie 6 miesięcy ,od chwili ostatniego złożenia węgla — raz na 30 dni. Gdy temperatura krytyczna pewnej, części pryzmy utrzymuje się w ciągu kilku dni w granicach 50—60°.C, należy przystąpić do odkrycia tego miejsca i przerzucenia węgla na inne miejsce (nie na zwał) składowiska. Warstwy przerzucanego węgla nie powinny być grubsze jak 0,5 m. Nie należy zalewać wodą miejsc podejrzanych o samozapalenie a to w celu uniknięcia rozszerzenia się ogniska samozapłonu. Sposoby, miejsce i dokładność pomiarów temperatur określa, ściśle Polska Norma. W karcie magazynowania węgla, określonej dokładnie Polską Normą, należy notować każdą zmianę ilości węgla oraz wyniki pomiarów temperatury. Zapisy w karcie prowadzi kierownik magazynu, przechowując ją w biurze magazynu.