W motocyklach i niektórych samochodach sportowych tarczę koła zastępują szprychy, które łączą piastę i obręczą. Na obręcz koła zakłada się ogumienie. We współczesnych samochodach stosuje się dwa rodzaje obręczy: nierozdzielne, o niedużej średnicy zewnętrznej, przeważnie w samochodach osobowych, oraz rozdzielne, składające się zwykle z dwóch części, stosowane w samochodach ciężarowych mających koła o dużej średnicy i szerokości. W celu umożliwienia założenia ogumienia obręcze nierozdzielne wykonuje się zwykle jako wgłębione. W czasie zakładania opony we wgłębienie obręczy wchodzi jej obrzeże, wskutek czego pozostałą część opony można łatwo przesunąć przez kołnierz obręczy. W samochodach ciężarowych zakładanie opony na obręcz rozdzielną odbywa się po zdjęciu obrzeża (kołnierza obręczy), które przytrzymywane jest pierścieniem zabezpieczającym. Niekiedy obręcz rozdzielna ma dwie części: odejmowaną i podstawową. Ogumienie zakłada się na podstawową część obręczy, a jego zamocowanie odbywa się za pomocą odejmowanej części, którą (przymocowuje się do części podstawowej za pomocą śrub z nakrętkami. Śruby te są rozmieszczone na zewnętrznym obwodzie, położonym dalej od środka koła. Obręcze oznaczane są za pomocą trzech symboli: pierwszy liczbowy oznacza średnicę znamionową obręczy w calach, drugi symbol liczbowy — oznacza szerokość wnęki, wreszcie trzeci symbol literowy — kształt obrzeża. Np. samochód Polski Fiat 125P wyposażony jest w koła tarczowe z obręczami 13″X4 1/2 J. W obręczy koła znajduje się otwór do zaworu dętki. Obrzeża wgłębionych obręczy nierozdzielnych, przeznaczonych do opon bezdętkowych, są wewnątrz gładko obrobione w celu zapewnienia szczelnego połączenia opony z obręczą.