Tarcza sprzęgła składa się z piasty osadzonej na wielowypuście wałka sprzęgłowego oraz z tarczy nośnej, do której za pomocą nitów są przynitowane okładziny cierne. Nity łączą piastę z tarczą nośną.
Okładziny cierne wykonuje się ze specjalnych materiałów, charakteryzujących się dużym współczynnikiem tarcia, odpornością na ścieranie, odpornością na wysokie temperatury (ciepło wywiązuje się tu w wyniku tarcia) oraz odpornością na znaczne naciski. Są to zazwyczaj materiały na bazie azbestu z wieloma dodatkami wzmacniającymi i polepszającymi przewodność cieplną.
Tarcze sprzęgieł często są wyposażone w tłumiki drgań skrętnych. Ich zadaniem jest zabezpieczenie układu napędowego przed drganiami wywołanymi nagłymi zmianami momentu obrotowego.
Tłumiki drgań skrętnych są to dodatkowe sprężyny o określonej charakterystyce, umieszczone obwodowo między tarczą nośną a piastą. W chwili gwałtownego obciążenia np. piasty sprężyny uginają się amortyzując impuls i przenosząc go na tarczę nośną. Dodatkowymi elementami tłumiącymi są tu zwykle wkładki cierne, umieszczone między tarczą nośną a piastą, które utrudniają względne ruchy tych elementów.
Sprężyn dociskowych może być kilka lub kilkanaście. Są to sprężyny śrubowe walcowe o niewielkiej średnicy albo jedna, dużej średnicy sprężyna centralna, zwana talerzową.
Tarcza dociskowa zwykle jest wykonywana z żeliwa. Obraca się ona z kołem zamachowym, jednak ma jednocześnie możliwość przesuwania wzdłuż osi sprzęgła w chwili jego wyłączania. Zapewnia to specjalny układ łączników sprężystych lub specjalnych nadlewów w tarczy współpracujących z rowkami w kole zamachowym.
Dźwigienki wyłączające przekazują ruch poosiowy łożyska wyciskowego na tarczę dociskową. Dźwigienki mają różnorodne kształty i są wykonywane jako odlewy, odkuwki lub wytłoczki z blachy stalowej.