Ustawienie lemiesza w stosunku do ścianki bruzdowej i dna bruzdy.
Ustawienie lemiesza w stosunku do ścianki bruzdowej i dna bruzdy określają kąty α i β .
Kąt β — to tzw. kąt skrawania. Umożliwia on przesuwanie odciętej skiby w górę na odkładnicę oraz wpływa na wartość oporów. Im kąt skrawania jest mniejszy, tym mniejszy jest opór cięcia skiby. Przy małych kątach skrawania kruszenie skiby jest jednak gorsze. Optymalna wartość kąta  wynosi 13—25° [0,23—0,44 rad] — dla gleb zwięzłych i do 40° [0,70 rad] — dla gleb lekkich.
Kąt α — to kąt ustawienia lemiesza. Nie ma on bezpośredniego wpływu na wartość oporów. Od kąta ustawienia lemiesza zależy jednak wielkość prędkości składowych skrawania. Składowa prostopadła do ostrza lemiesza wpływa na stopień kruszenia gleby, wielkość zaś składowej stycznej do ostrza określa zdolność lemiesza do podcinania skiby i korzonków roślin.
Im kąt α jest mniejszy, tym zdolność podcinania skiby — większa.
Zmniejszanie kąta α jest jednak ograniczone ze względu na nacisk pługa na pionową ściankę bruzdy. Nadmierny nacisk pługa zwiększałby siłę tarcia korpusu o ściankę bruzdy. Optymalna wartość kąta a wynosi 40—50° [0,70—0,87 rad].