Trwałość opon zależy w poważnym stopniu od ich prawidłowej eksploatacji. Na nią zaś zasadniczy wpływ ma użytkownik. To on bowiem powinien dbać o stan techniczny pojazdu oraz stosować odpowiednią technikę jazdy.
Podstawowe znaczenie dla warunków pracy ogumienia ma utrzymywanie prawidłowej geometrii układu jezdnego. Nadmierna zbieżność lub rozbieżność kół oraz niewłaściwy kąt ich pochylenia powodują przyspieszone zużycie opon i pogorszenie przyczepności. Podobny wpływ wywierają nadmierne luzy w układzie kierowniczym i łożyskach, wyeksploatowane elementy zawieszenia (resory, amortyzatory) i źle wyregulowane hamulce, które ponadto mogą być przyczyną wibracji. Dotyczy to przede wszystkim osi przedniej. Nie bez znaczenia jest także wyważenie dynamiczne kół. Zaleca się dokonywanie tej czynności nawet co 10 tys. km przebiegu.
Jeśli chodzi o warunki eksploatacji samochodu, należy pamiętać o obciążaniu opon zgodnie z zaleceniami producenta (odpowiednio do indeksu nośności). Unika się wówczas niekontrolowanych odkształceń ogumienia, prowadzących na skutek wzrostu temperatury do osłabienia jego odporności na uszkodzenia. Zachowywanie określonego w instrukcji pojazdu ciśnienia pompowania, dostosowanego do obciążenia auta, stanowi podstawowy obowiązek kierowcy. Wartość tę należy kontrolować „na zimno” co 1-2 tygodnie i przed wyruszeniem w dłuższą trasę, nie zapominając przy tym o kole zapasowym. Zarówno ciśnienie zbyt niskie, jak i zbyt wysokie jest niekorzystne dla trwałości opony. Zbyt niskie ciśnienie w znacznym stopniu pogarsza poziom bezpieczeństwa jazdy w zakrętach. Samochód „płynie” w niekontrolowany sposób i gwałtownie ściąga przy każdej próbie hamowania. Fabrycznie nowe opony wymagają dodatkowo sprawdzenia ciśnienia po 24 godzinach od ich zamontowania i jazdy z umiarkowaną prędkością przez pierwsze 400 km, do uzyskania odpowiedniej przyczepności (starcie z bieżnika warstwy tłuszczu z formy wulkanizacyjnej).
Jazda z dużą prędkością przyspiesza zużycie ogumienia, podobnie, jak i gwałtowne hamowanie i przyspieszanie oraz poślizgi na zakrętach. Szybkie pokonywanie długich dystansów wymaga zwiększenia ciśnienia powietrza (o ok. 20 kPa), w celu niedopuszczenia do nadmiernego nagrzewania się opon. Na złych, dziurawych i kamienistych drogach zalecane jest zmniejszenie prędkości i zachowanie szczególnej ostrożności, by zapobiec uszkodzeniom. Podobny skutek wywierają wysokie krawężniki w miastach. Należy także unikać najeżdżania na plamy smarów, olejów itp. Ewentualne ciała obce zaklinowane w bieżniku powinny być jak najszybciej usunięte. Warto pamiętać, że latem, w wysokiej temperaturze otoczenia, opony zużywają się szybciej niż zimą.
Opony założone na kołach jednej osi pojazdu muszą mieć taką samą konstrukcję i rzeźbę bieżnika. Ze względów bezpieczeństwa przyjmuje się ponadto, że minimalna głębokość rzeźby bieżnika nie powinna być mniejsza niż 2 mm dla opon letnich i 4 mm dla zimowych. Wskazana kolejność zachowania kryteriów doboru ogumienia jest następująca: wskazówki producenta, indeks nośności, średnica zewnętrzna, szerokość, symbol prędkości. Montaż i demontaż opon powinien być dokonywany przy użyciu specjalistycznych narzędzi. Wymianie opony na nową musi towarzyszyć również wymiana zaworu.
Opony należy przechowywać w pomieszczeniach chłodnych, suchych, wolnych od kurzu, ciemnych i przewiewnych, najlepiej w temperaturze od -5 do +35°C przy wilgotności względnej 50-80%, w odległości co najmniej 1 m od grzejników i kaloryferów. Należy chronić je przed światłem, wilgocią, substancjami żrącymi i ropopochodnymi.
Sposób składowania musi im zapewniać ochronę przed deformacją (magazynowanie długoterminowe w pozycji pionowej wymaga regularnego obracania opony dla zmiany punktu oparcia). Można też układać je w stosy o wysokości do 1,2 m (dotyczy to również kompletnych kół), odwracane co 6 tygodni. Po zdemontowaniu z obręczy przed dłuższym okresem przechowywania ogumienie powinno się starannie oczyścić z brudu, smaru i śladów rdzy. Dopuszcza się przechowywanie ogumienia poza pomieszczeniami zamkniętymi, na powietrzu, jednak nie dłużej niż miesiąc i pod przykryciem z materiału, chroniącym je przed promieniami słonecznymi, wilgocią itp. (lub wręcz pod wiatą).